Vrijdag 02/08 Dag 14

Goeie morgen

We worden vroeg wakker met gekletter van regen. We kijken op de weerkaart en zien dat er rond 9 u terug wat zon zou zijn.  We ontbijten ( wat de gastheer vers van de bakker vr ons gehaald heeft) binnen. De eigenaar vertelt nog een beetje over hoe hij truffels zoekt samen met zijn hond en geeft interessante info mee. Een fantastische plek hier. La marche wordt het ‘nieuwe toscane’ genoemd, maar nog niet ontdekt door het massatoerisme. Echt leuk om dit te ervaren. 

Vandaag gaan we naar zee! De kids zien het zitten! We vinden een camping die op een rots ligt. Een mooi uitzicht en een stijle weg naar het strand. Maar dit maakt ons niet.

Eens aangekomen zijn we wat teleurgesteld. Het wandelpad naar het strand blijkt er niet meer te zijn. Daarom besluiten we een andere plek te zoeken, want we hebben de kids de zee beloofd en belofte maakt schuld. De eigenaar van de camping begrijpt ons volledig en geeft ons een brochure mee waar verschillende campings terug te vinden zijn die aan het strand liggen. Na een telefoontje die bevestigd dat er plaats is stellen we de gps in en vertrekken we. Het begint te regenen onderweg. Wanneer we bij de camping aankomen is alles bijna opgedroogd. 

Onze buur, een italiaan (van 75) en diens vrouw komen al gauw een mondje engels spreken. Leuk om te horen dat een man op leeftijd goed engels spreekt en begrijpt en de jeugd van hier niet. 

We kleden ons om en hebben een leuke namiddag een zee. Het water is super warm en behoorlijk helder. Allebei hebben we zin in een pizza. Douchen, de fiets op en nr het dichtst bijgelegen stadje. Fano is een stad die vooral door italianen bezocht wordt. We vragen het een en ander, maar de taalbarierre  maakt het wat moeilijk. Nu ja, het smaakt. 

In de verte zien we donkere wolken dichterbij komen. Maar wat donkere wolken lijken verandert het in een orkaan.  Maar nu... 😱. Onze ramen van de mobilehome staan open, de luifel staat open en wij zitten hier in een restaurantje enkele kilometers van de camping vandaan. De eigenaars van het zaakje lopen er rond als kippen zonder kop en zeggen wel 30 keer ‘hurtecain’. Op de parking komt een auto aangereden en we besluiten om te vragen of 1 van ons mee kan rijden om bij de mobilehome te zijn en te redden wat te redden valt. 

Ik blijf bij de kindjes en Stijn gaat mee. Ik krijg na enige tijd het verlossende telefoontje dat alles ok is. Maar tijdens zo’n storm razen er wel 1000 rampscenario’s door je hoofd. Zeker als je niet samen bent. Stijn is 2 campings te vroeg afgezet en moest door het helse weer heen. Na een uur komt een vrouw het restaurant binnen en ik vraag of we met haar mee kunnen, want de mobilehome kan niet van de camping door de vele takken en rondliggend puin. 

Stijn staat ons op te wachten en we kunnen samen naar de mobilehome.

fjoew... wat hebben we geluk gehad! Morgen kopen we zeker een krant, want dit was niet normaal! De fietsen pikken we in de terugweg ook weer op.

In Fano zou er morgen markt zijn. We nemen zeker de tijd om de stad te bezoeken, want het lijkt erg mooi!

Na een grote zucht van opluchting sluiten we onze dag af. 

Slaap zacht